قسمت دوم

کمبود

منابع محدود هستند؛ در هر نقطه از زمان میزان گندم، زغال و سیمانی که دست به دست می‌شود، مشخص و محدود است. این امکان وجود دارد که از منابع به شکل‌های مختلف استفاده کرد. به عنوان مثال، می‌توان از سیمان برای ساختن خانه‌های جدید یا بازسازی اماکن قدیمی و کارخانه‌ها استفاده کرد؛ از گندم برای تولید خوراکی‌های متنوع و برای تغذیه افراد مختلف استفاده کرد. خانه‌های جدید، کارخانه‌های بهتر و مواد غذایی ارزشمند همگی مهم‌اند ولی از آن‌جایی که منابع محدود است، نمی‌توانیم همه این موارد را با هم داشته باشیم. نحوه انتخاب ما در میان این موارد یکی از پرسش‌های اساسی اقتصاد است. اقتصاددان‌ها به مسائل به چشم بده‌بستان نگاه می‌کنند. گزینه‌های رقیب هرکدام هزینه‌ها و مزایایی دارند، اما بهترین آن‌ها گزینه‌ای است که مزیت‌ها را در مقابل هزینه‌ها به حداکثر میزان خود برساند. تحلیل این بده‌بستان که در تخصیص منابع محدود انجام می‌شود، یکی از اصول اقتصاد مدرن است. اقتصاددان انگلیسی «لیونل رابینز» این بده بستان را به این صورت تعریف کرده است:«علمی که رفتار انسانی را به شکل رابطه میان اهداف و ابزارهای محدودی که مصارف مختلفی دارند، مطالعه می‌کند.» اقتصاددان‌ها اعتقاد دارند که بازار راه خوبی برای تصمیم‌گیری میان این مصارف در اختیار انسان‌ها قرار می‌دهد.

می‌توانید قسمت قبل را از اینجا و قسمت بعد را از اینجا دنبال کنید.

| نویسنده: بنیامین رضایی |