قسمت سی و پنجم

علامت‌دهی و غربالگری

وقتی برخی افراد اطلاعات کمتری نسبت به بقیه دارند، بازار خوب عمل نمی‌کند؛ اما یک نظریه ادعا می‌کند بازیکنان مطلع گاهی «علامتی» می‌دهند که اطلاعاتی را برای حل مسئله به دنبال می‌آورد. برای مثال، شرکت‌ها مایلند کارمندان کارآمد را استخدام کنند، اما مشاهده این خصوصیت میان افراد برای شرکت سخت است. کارمندان از قابلیت‌های خود آگاهند و می‌توانند اینها را با کسب مدرک علامت دهند. فرض کنید یک شرکت حسابرسی قرارداد کارآموزی خود را به جای یک متقاضی بدون مدرک، به یک دارنده مدرک تاریخ پیشنهاد دهد. تحصیلات این فرد هیچ ربطی به حسابرسی ندارد و شرکت باید از صفر به او آموزش دهد، اما این مدرک علامت خصوصیات مورد علاقه شرکت است؛ پشتکار و توانایی. اگر شرکت می‌توانست مستقیما میزان توانایی فرد را ببیند، لزومی به بررسی مدارک دانشگاهی شخص نبود. طرفین بی‌اطلاع می‌توانند خود دست به کار شوند و به اصطلاح غربالگری کنند. به این طریق، آنها دیگران را وادار می‌کنند که اطلاعاتی در مورد خود به دست آنها بدهند. شرکت‌های بیمه و وام‌دهندگان از مشتریان احتمالی خود سوالاتی را می‌پرسند که باید مشخص کنند آنها چقدر دارای ریسک هستند.

می‌توانید قسمت قبل را از اینجا و قسمت بعد را از اینجا دنبال کنید.

| نویسنده: بنیامین رضایی |